Papieska Tiara to nie zaszczyty i chwała, ale służba i gorliwa praca. Udowodnił to dzisiejszy patron, św. Grzegorz I, zwany również Wielkim. I mało kto w historii ludzkości zasłużył sobie na ten przydomek w takim stopniu jak św. Grzegorz. W jego życiu najjaśniej dostrzegamy Chrystusową regułę życia: „kto chce być pierwszy niech stanie się ostatnim i sługą wszystkich”. Taki właśnie był św. Grzegorz.
Przyszedł na świat w rzymskiej rodzinie patrycuszy w roku 540. Jego rodzice: Gordian i Sylwia, jak również dwie jego ciotki: Farsylia i Emiliana, doznają w Kościele czci jako święci. Grzegorz zatem wychowywał się w środowisku sprzyjającym rozwojowi wiary i pobożności. Szybko doceniono szlachetne usposobienie i niezwykły intelekt młodzieńca. Wieku 31 lat, pełniąc do tej pory wiele ważnych urzędów cywilnych, doszedł do najwyższego, powierzono mu bowiem urząd prefekta, czyli namiestnika Rzymu. Po czterech latach porzuca karierę urzędniczą i w wieku 35 lat wstępuje do benedyktynów – stając się ubogim mnichem. Klasztor zakłada we własnym domu rodzinnym, a z pozostałego majątku funduje 6 kolejnych klasztorów oraz wspiera dzieła charytatywne.
Z czasu jego posługi jako opata klasztoru benedyktyńskiego pochodzi zwyczaj sprawowanie tzw. mszy gregoriańskich, czyli 30 mszy odprawianych każdego kolejnego dnia miesiąca w intencjach jednej zmarłej osoby. Także hierarchia kościelna potrafiła docenić niezwykły talent dyplomatyczny Grzegorza. Już w roku 579 papież Pelagiusz II wysyła tego pokornego mnicha jako swojego ambasadora na dwór cesarski w Konstantynopolu. Tam zdobywa sobie wielkie uznanie.
Polski wątek w tej historii
Kiedy po 7 latach wraca do Rzymu, aby stać się doradcą i osobistym sekretarzem papieża, w podziękowaniu otrzymuje niezwykły podarunek: 59 cm figurę Madonny z Dzieciątkiem, którą w drewnie cedrowym miał wyrzeźbić św. Łukasz Ewangelista. Święty Augustyn z Canterbury, na prośbę Grzegorza miał namalować obraz jako kopie figury. Obraz ten przywiózł do Kodnia Książe Mikołaj Sapieha, cudownie przywrócony do życia po ciężkiej chorobie. Samą figurę papież Grzegorz I podarował swojemu przyjacielowi Leanderowi, arcybiskupowi Sewilli, a do Hiszpanii przywiózł ją drogą morską św. Izydor. Cudowna figura po dzień dzisiejszy czczona jest w największym hiszpańskim sanktuarium maryjnym w mieście Guadalupe. Obraz natomiast doznaje czci wiernych w Kodniu na Podlasiu.
Posługa papieska
Wróćmy jednak do św. Grzegorza, który po śmieci papieża Pelagiusza II, dnia 3 września 590 r. zostaje przez senat rzymski, kler i lud Wiecznego Miasta jednogłośnie wybrany na najwyższy urząd kościelny. Grzegorz nie chcąc przyjąć tego urzędu, odwołał się do cesarza ten jednak wybór zatwierdził. Wybór Grzegorza I na papieża okazał się wielkim błogosławieństwem dla Kościoła i całej Europy. Szerzył on pokój, łagodził spory i konflikty, podjął się również reformy Kościoła. Bezwzględnie walczył z aferami i gorszeniem, przy tym łagodny i miłosierny dla ubogich. Najbardziej znany jest z reform na gruncie liturgii. On uporządkował obrzędy liturgiczne i rozpoczął reformę śpiewów liturgicznych, czyli chorału gregoriańskiego.
Grzegorz Wielki zreformował i umocnił Kościół. Uznawany jest on za jednego z czterech wielkich Ojców i Doktorów Kościoła Zachodniego obok: św. Ambrożego, św. Augustyna i św. Hieronima. Grzegorz I umiera w opinii świętości 12 marca 604 r. Jego grób znajduje się w krypcie Bazyliki św. Piotra na Watykanie. Nie było jego kanonizacji. Podobnie jak na urząd papież tak do katalogu świętych dopisał go lud wiernych domagając się uznania jego świętości słowami „Subito Sancto!”
Grzegorz Wielki, czczony zarówno w Kościele katolickim jak i prawosławnym, jest patronem uczniów, studentów i nauczycieli oraz muzyków, piosenkarzy i chórzystów.
Modlitwa
Boże, Ty się opiekujesz swoim ludem i z miłością nim kierujesz, za wstawiennictwem świętego Grzegorza, papieża, udziel ducha mądrości powołanym do rządzenia Kościołem, niech postępy wiernych w świętości przyczyniają się do wiecznego szczęścia ich pasterzy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Kolekta zz wspomnienia św. Grzegorza Wielkiego (3 września)
Zobacz również na YouTube.
